Dag 17 (Grand Canyon)

Dag 17

De wekker ging wel erg vroeg! 6:15 uur maar we hadden er zin in. Om 7:00 uur werden we opgehaald door de 'roze bus' voor de tocht naar de Grand Canyon. Onze excursieleider Jim, was een leuke vent van rond de 50 en had allemaal leuke verhalen over Sedona en Grand Canyon. We moesten nog 2 andere stellen ophalen voor de excursie en dan gingen wij op weg. Na een uur in de bus, hebben wij een korte stop gemaakt voor wat drinken, plassen en benen strekken. Het laatste stuk hebben wij een film gezien over de Grand Canyon (hoe hij is ontdekt, uit welke gedeeltes deze bestaat, over de indianen en over de eerste 'bewoners' van de Grand Canyon. Wij zaten eerst voor in de bus, maar zijn achterin gaan zitten anders konden wij de film niet zien. We zaten alleen pal onder de airco en zaten compleet met kippevel, koude neuzen en blauwe lippen naar de film te kijken. De eerste stop was bij een uitkijkpunt, waar je zowel binnen als buiten kon staan om de Grand Canyon te bewonderen. Jim heeft veel verteld over wat wij zagen en waar de bekendste wandelroute van de South Rim naar de North Rim lag. Hoe alle dingen aan de overkant kwamen (met een muilezel) en wat daar te zien was. We hebben een tijdje buiten gestaan en zijn toen met de bus naar de lunchlokatie gegaan. Wij aten in 'El Tovar'. Het eerste en enige hotel in de Grand Canyon. We hebben eerst een stukje over de "Rim' gelopen, wandelroute langs de South Rim. Hier stonden de eerste huisjes en cabins voor de reizigers en toeristen naar de Grand Canyon. Mooie uitzichten, vanuit elke hoek weer anders en met ieder uur weer een andere kleur door het daglicht. Jim had ons al gewaarschuwd voor alle 'domme' dingen die mensen doen (zoals op de rand staan, achter de omheining langs om een foto te maken). We hebben hier op gelet en inderdaad, rare en bizarre taferelen. Terwijl als je naar beneden keek, je in een gat keek van ongeveer 1.5 km (stijl, geen houvast behalve wat rotsen en puin). Na onze trippel over "the Rim' zijn wij heerlijk gaan lunchen en genieten van ons koningsmaal. We hadden een voorgerecht, hoofdgerecht en een toetje. Op zich moet dat meevallen, maar de hoeveelheid van deze lunch was niet weg te werken. Dus wat wij overhadden van ons hoofdgerecht hebben wij meegekregen in een doosje (hier heel normaal, maar wij vonden het nogal wat). We waren vol van het eten en wilden eigenlijk even een dutje doen. Maar daar hadden we geen tijd voor. We werden weer opgepikt door Jim en zijn toen doorgereden naar Grand View. Hier kan je heel ver kijken en genieten van het uitzicht. We moesten achter Jim aanlopen en achter de omheining langs...oeps en die afgronden dan?... maar Jim was mee en die verzekerde ons dat het hier geen kwaad kon! We stonden echter wel op een veilige afstand van de rand. Het was een geweldige ervaring om daar te staan en te genieten van de rust en stilte van de Grand Canyon. Onze laatste stop in de Grand Canyon was Desert View (daar hadden wij gisteren ook al gestaan), maar nu met meer achtergrond informatie was het ineens nog indrukwekkender. Marijke heeft hier een boek gekocht (Death in the Grand Canyon, over alle waargebeurde ongelukken en vermissingen in de Grand Canyon). Toen wij uit de boekwinkel kwamen, kwam het met bakken uit de lucht. Dus wij de regencapejes aan, die wij van Jim hadden gekregen. Heel charmant, maar wel effectief! We zijn in de wachttoren geweest en die was binnen beschilderd door een Hopi-indiaan in de jaren 30. De tekeningen zijn nog in erg goede staat. Op de terugweg hebben wij een film gezien over de muilezels in de Grand Canyon. Als je deze documantaire hebt gezien, heb je respect voor die beesten en wil je zelf ook met een muilezel de Canyon afdalen en daar alles bekijken. Die beesten zijn nog nooit van de Grand Canyon naar beneden gevallen en hebben ook nog nooit iemand achtergelaten in de Grand Canyon. Ondertussen waren we aangekomen in Cameron, een grote handelsplaats van vroeger. Hier was een enorme souvenierswinkel... maar het enige wat wij hebben gekocht was een flesje koud drinken. Wat een prul allemaal! Dit wilden wij jullie niet aandoen om dat spul in de woonkamer te zetten als aandenken aan onze reis! De terugreis naar Sedona verliep in alle stilte, al onze reisgenoten sliepen, alleen wij waren ons zelf aan het verplaatsen in de de tijd van de 'k'boys en indians'. Diverse oergeluiden en indianennamen kwamen voorbij (Willeke was de 'kleine vlinder' en Marijke was de 'vliegende arend'. Het leek ons toch stoerder om de eerste vrouwelijke k'boy te zijn en rond te rijden op een paard of ezel). In Sedona heeft Jim nog een kleine uitleg gegeven van alle bergen en hun namen. En ineens viel ons oog op een OUTLETSTORE van TOMMY en GAP!! Daar moesten wij heen, dus de straat onthouden en opletten hoe Jim ons naar het hotel bracht. We wilden de zonsondergang nog op de fotozetten, dus snel camera's gepakt en op weg naar de parkeerplaats van de Safeway... helaas, geen zon, alleen maar wolken. Binnen 5 min. waren wij weer terug in het hotel en zijn wij op bed gaan lezen!