Dag 7: Washington DC

We zijn om onze normale tijd opgestaan en hebben de koffers weer ingepakt. Na de auto te hebben ingeladen, wilden we even wat ontbijten. Helaas, slootwater als koffie en chemische appelsap en niets te eten. Toen we terugkwamen stond de schoonmaakploeg al klaar om onze kamer wat schoner (nou ja nieuw beddengoed) te maken. De Schoonmaakploeg bestond uit een dove en sjappie, die alleen maar met de handen in de zij stond en zat te puffen dat het zo warm was. Het zou wel 100 F worden vandaag. We werden uitgezwaaid door 3 man sterk en ze wensten ons veel sterkte met de warmte. Ons ontbijt bestond uit een banaan, koekjes en water (want we kwamen niets tegen).
We hebben de toeristische route genomen richting Wasgington. Het was tevens het rijkste gedeelte van de streek, veel grote huizen met hoge hekken erom heen. Rond een uur of elf kwamen we bij een supermarkt en daar hebben we brood gekocht. Dit hebben we uiteindelijk bij een oud landgoed in de tuinen opgegeten. We vonden het te warm om het landgoed te bekijken, moesten we wel 500meter lopen en dat konden we niet opbrengen. We hadden berekend dat het 37,8 gr was. Dus gewoon lekker in de schaduw.
We hebben onze rit weer hervat richting Wasington DC. De weg er naar toe leek redelijk simpel. Veel stoplichten en we konden bijna niet mis rijden. Totdat we uiteindelijk bij water uitkwamen en onze weg nog steeds niet hadden gevonden. Stond wel duidelijk op de kaart, maar helaas. Het was een eenrichtingsverkeersweg (alles in Washington DC is 1-richtingsverkeer), dus de weg ernaast maar genomen. Maar ja en dan..... uiteindelijk moesten we niet over een brug, want dan kwam in in het centrum en daar zat ons hotel niet. We konden echter geen kant op behalve die van de brug. Dus beb en toos over de brug. Na een rondje (independence avenue, waar alle grote momumenten staan en het witte huis) hebben we de andere brug teruggenomen. He he, gelukkig weer aan de goede kant en we zagen het Marriot Chrystal Gateway. Nu nog de vraag hoe we daar kwamen. Afslag gemist, volgende afslag weer terug en de juiste afslag genomen. Na 2 uur rondje Washington zaten we eindelijk in het hotel (samen met de vereniging voor Albino's).
We hebben onze moed maar verzameld om de hitte op te zoeken en bij de congiërge gevraagd hoe we het beste bij Arlington Cemetery konden komen. Onder het hotel zat de metro. Instappen in de blauwe lijn en 3 haltes verder er weer uit. Let wel op, laatste metro gaat om 19 uur. Anders moet je langs de snelweg teruglopen. Snel naar de metro en uitgevogeld hoe het kaartjesautomaat werkt. Na even proberen (knopjes drukken en hulp van een meneer) hadden we de 2 kaartjes te pakken. Eenmaal weer boven de grond, was het bloedje heet. Binnen 5 minuten waren we doorweekt, maar we konden in een open bellotreintje zitten om ons rond te voeren langs de graven van de militairen. Bij ieder stoppunt snel uitstappen en met alle toeristen in een kolonne naar de graven (JFK & Jackie, graf van de onbekende soldaat en de wisseling van de wacht). Heel indrukwekkend om te zien.
Het was 18:45 uur en we moesten als de wiedeweerga naar de metro. Kaartje gekocht en weer terug naar het hotel.
We hebben lekker mexicaans (ondergronds) gegeten. We hebben de was nog even gedaan (met deze warmte moet je elke dag wel wat schoons aan, want het is doorweekt.). We wilden toen ons verslag nog even maken, maar tot onze schrik kostte internet $12.95 per dag. Dus we hebben het even opgespaard.
Morgen de stad ontdekken en 's avonds een toer door de stad met een bus.