Dag 5 & 6: Algonquin Park

Na 3 gezellige dagen op de boerderij bij de familie Broekhuizen, hebben wij de auto ingepakt en hebben wij afscheid genomen van de familie Broekhuizen en Zandbergen! Maud vond het wel raar dat wij weer verder gingen en niet gezellig. We werden uitgezwaaid en al toeterend zijn wij het erf afgereden. Op naar het Algonquin Park, een kleine 3 uur rijden. We hebben een mooie scenic route gereden tussen de meren door. Toen we klein parkeerplaatsje zagen, hebben we de auto even aan de kant gezet en hebben we de benen gestrekt. Even heerlijk in het zonnetje gezeten aan het meer. Wat een rust! Je hoorde alleen het water kabbelen en de wind waaien in de bomen.
We hebben onze weg vervolgd en kwamen al redelijk snel in het park aan. Eerst maar even een ticket kopen en een kaart halen waar we moesten zijn in het park.
We hebben de wandelroutes bekeken en zijn eerst maar voor een vlakke tocht gegaan van 2,1km. Eerst even kijken wat ons te wachten stond.
We hebben ons voor de zekerheid maar even ingespoten met anti mug en dat was maar goed ook. Jemig wat een muggen en blinde vliegen. We hebben een stuk langs een riviertje gelopen en door het bos. We zijn geen mens tegengekomen en hoorden alleen maar de wind en geritsel en gekraak van de bomen. Zo de eerste km in de benen en het viel erg mee qua klimmen en klauteren.
Weer terug bij de auto, hebben we een andere route uitgezocht.
1 km, dat kunnen we zeker. Naar een uitkijkpunt! Flesje water mee, camera mee en hup daar gingen we weer. Het was een korte route, dus op naar de derde :)
We gingen voor een rondje om een meer, 2,3 km. Tja, wat wij even niet hadden bedacht was dat wij een stel klimgeiten werden, over sten, boomstronken en -wortels. Als je denkt dat je even naar boven kunt kijken of om je heen heb je pech!! Je ligt zo op je snufferd als je niet uitkijkt. Dus "voeten optillen" kwam weer vaak voorbij.
We waren al een eindje op weg en ineens hoorden we een geluid en geritsel wat we niet konden plaatsen... Een hert, beer of Moose? Het kon alles zijn, maar we zagen niets en zijn doorgelopen.
We hebben wat pittige klimmetjes moeten verrichten tijdens deze tocht maar het was de moeite waard. Een heel mooi rustgevend meer, waar je elk moment een hert of moose verwacht in het water. Ver van de weg en al het geluid, behalve onszelf en de wind. Dit soort momenten kom je niet vaak tegen.
We zijn halverwege even gestopt en hebben op een rots gezeten om even te genieten van de omgeving.
Wij zijn er wel achter dat wij sneller lopen dan wat er als tijd staat aangegeven voor de route, geen wonder dat het zweet ons van het hoofd drupt ;). Voor deze route staat 1,5 uur en wij waren binnen het uur weer bij beginpunt. En hebben wij niet eens alleen maar gelopen.
Voor ons gevoel hadden wij wel genoeg gedaan en zijn we in de auto gestapt richting het eind van het park. Hier was nog een bezoekerscentrum met een mooie expositie van de wilde dieren die je zoal kan tegenkomen. Daar hoorden wij "ons" geluid en ja hoor, waren we gespot door een Moose, maar wij hebben hem niet gezien!!! Dat is balen, wat hebben wij nog meer niet gezien? We waren ook alleen maar naar de grond en de weg aan het kijken om te zorgen dat wij geen enkels verzwikten of op onze snufferds gingen.
We moesten nog 50 minuten rijden naar Barry's Bay, waar wij 2 nachten slapen. Het motel was makkelijk te vinden en hebben heerlijk in de tuin gezeten in het middagzonnetje.
We besloten nog even de lokale winkeliers te helpen, door boodschappen te doen en bij een klein eettentje te gaan eten. En als toetje een heerlijk sunday! Die van de Mac zijn er niets bij:).
Na het eten, op advies van de eigenaresse van het motel een kijkje genomen bij hun plaatselijke strand. Tja.... Wat is een strand, dor gras, in het kleine stukje strand lagen alleen maar keutels... Dus nee, dit was niet in onze ogen een "lovely" Beach. We hebben een poging gedaan om buiten te zitten, maar werden al snel aangevallen door de muggen. En in het donker zitten, zonder lampje was nu ook niet wat.
Na een heerlijke nacht zijn wijvanochtend tegen 8:45 vertrokken en hebben even brood gehaald bij de lokale bakker, Rosemary. Een vriendelijke dame, die dol op een praatje maken is en heerlijke taarten bakt.
Daarna richting het park gegaan. We hebben 3 routes gelopen, de een nog stijler dan de ander en de een met nog meer obstakels dan de ander. Maar wederom was het de moeite waard.
Vlak voordat wij aan de eerste route begonnen, stonden er allemaal auto's langs de kant van de weg. En wat wij hebben geleerd is, dat je dan moet stoppen en je camera moet pakken en snel de autoruit moet gaan, want dan is er IETS te zien.
En ja hoor, we hebben geluk! Een groot mannetjes Moose met een enorm gewei aan de andere kant van het kleine meertje! Helaas liep hij weer iets verder weg richting de bosrand, dus. Wij hebben zijn gewei en z'n kont gezien:).
Jippie, we kunnen weer 1 afstrepen van ons lijstje... Nog stuk of 10 te gaan ha ha.
We hebben een paar mooie tochten gemaakt, langs een openlucht museum over de historie van het park en de mensen die hier leefden van het hout.
Daarna zijn we naar een route gegaan, door het bos heen met grote witte dennenbomen (white pines). Geweldig grote bomen. En ergens in het midden van de route lagen de overblijfselen van een dorp ( wat volgens ons alleen maar omgevallen bomen zijn).
We hebben ook nog een kleine tocht gemaakt naar een geweldig uitkijkpunt over het park. We hebben onze kuiten aan het werkgezet, want het was stijl omhoog tot aan het uitkijkpunt.
En alles wat naar boven gaat, moeten we ook naar beneden, dus stijl naar beneden met de rem erop. Want als je 1x te snel gaat en je kunt niet remmen lig je in de kleine steentjes en boomwortels.
Onze laatste tocht was een naar een grote beverdam, langs een meer die vol ligt met witte waterlelies! Fantastisch mooi gezicht.
Na weer wat klim en daalwerk kwamen we bij de beverdam... En tot ons geluk zwom de bever daar ook!!! We hebben stil staan toekijken en na een tijdje ging hij aan wal en zagen wij alleen zijn achterkant. En helaas ging hij het water niet meer in.
Na deze wandeling zijn wij weer in de auto gestapt en richting Barry's Bay gegaan. Heerlijk genieten van het zonnetje en ons boek.
Morgen gaan we naar de hoofdstad van Canada, Ottowa. Dus weer een hele andere omgeving.