Dag 17: Butte - Missoula

Ondanks het fantastische plaatsje Butte, hebben we goed geslapen. Het hotel was wel wat gehorig, want de mensen boven ons waren s nachts “ druk” bezig. Na onze zoektocht naar avondeten gisteravond, wisten we waar we naar toe moesten voor het ontbijt. We hadden een Starbucks gezien en besloten daar even ons ontbijt te gaan halen.
Buiten bij de Drive-trugh stond een behoorlijk lange rij, maar binnen waren wij zo aan de beurt. Gelukkig onder strakke beveiliging van 4 FBI agenten (ha ha). We waren helemaal verbaasd dat zij in Butte een FBI-kantoor hebben.

Na ons ontbijt zijn wij doorgereden naar een van de eerste ranches in Canada, Grant Kohrs Ranch. Hier hebben wij rond gekeken en een rondleiding gehad door het woonhuis. Het huis was helemaal ingericht met originele meubelen uit begin 1900 uit Europa. Het leek wel of wij in de huizen van onze grootouders liepen qua inrichting. We kregen een uitgebreide tour door een van de vrijwilligers, die ons van alles vertelde over het verleden van de ranch en hoe het ooit is ontstaan. Uiteindelijk kwam het er op neer daar de “Bill Gates” van de 19e eeuw op het juiste moment op de juiste plek was :). Hij zag wel handel in de koeien en is klein begonnen en heeft zijn imperium uiteindelijk opgebouwd wat meer dan $200 miljoen waard was.
Na 2 uur hadden wij alles wel gezien en zijn wij doorgereden richting Garnet.

Garnet is een ghosttown, die tot midden jaren 50 nog bewoond was. En daarna is iedereen vertrokken. Garnet was een mijnwerkers dorp, midden verscholen in de bergen en bossen. De weg er naartoe begon als gewoon, maar werd al snel sintel (gaten, keien en stof) en we kwamen niemand tegen op de weg. Het was een behoorlijke klim naar boven. Maar eenmaal boven aan, waren er meer mensen die dit hadden bedacht als uitstapje. De parkeerplaats stond vol!
Omdat wij een pas hebben voor alle parken, was de entree hier gratis. (wij bent zuinig).
Eerst een stukje lopen, een afdaling naar het dorpje. En inderdaad het is een ghosttown… alles is oud en vervallen, maar ze zijn een aantal zaken aan het herstellen, zoals het ooit geweest is.
Het geeft je wel een indruk hoe het vroeger geweest is in dit dorp. Ze hadden alle faciliteiten, een winkel, smit, bar, hotel en een school. In de hoogtij dagen woonden hier ongeveer 1500 mensen. Maar doordat de miinbouw niet meer lucaratief was, is men weggetrokken uit dit dorp.
Het meest bijzondere is, dat men gewoon huis en haard hebben verlaten en gewoon dingen hebben laten staan. Alleen wat kleren meegenomen en de rest bleef in de huizen achter.

We besloten ook nog een ronde te lopen richting de mijnen van vroeger. Hier was een mooie route uitgezet, die je met behulp van een folder kon lopen. Oude mijnschaften, waterkanalen waar ze het goud uit de grond konden zeven. En je krijgt een inzicht hoe de mijnbouw eind 1800 tot 1950 werd bedreven. De wandeling was iets langer dan op papier stond, maar was ook de moeite waard om eens te bekijken.

Ondertussen was het rond 15:30 uur en zijn we richting Missoula gereden. Dat was wel weer even wennen. Van geen kip op de weg, naar een drukke stad :) Waar komen al die mensen vandaan?
Het hotel hebben we zo gevonden en besloten om te gaan eten in de Mall. Deze was tot 21:00 uur open, dus we konden en eten en even in winkels struinen.
Het was niet een hele bijzondere mall, maar wij zijn iedere keer weer verbaasd wat de Amerikanen er van maken.

Tegen 19:30 uur hebben wij ons met een boekje voor de hotelkamer gesetteld en voor het eerst werd het niet heel koud en konden wij in ons topje en korte broek buiten zitten. En uit het niets verschenen er in eens 2 herten voor onze neus! En dat midden in de stad :)