Dag 6: Washington- Harrington

Vandaag staat Arlington begraafplaats, auto ophalen en de reis naar Harrington op het programma.

Eerst de koffers weer ingepakt en afgegeven bij de receptie, zodat wij op weg kunnen. We hebben besloten om niet meer bij zelfde tentje te gaan ontbijten, dus aan overkant van de weg geprobeerd. Hier zit een hippe en moderne bakkerij, waar je kan ontbijten en allerlei lekkers kan halen. Het ontbijt was goed en de koffie redelijk.

Na het ontbijt zijn we naar de metro gegaan, waar wij er achter kwamen dat onze 24-uur pas niet meer geldig was[e-1f612], dus nieuwe kaarten gehaald. Helaas geld weg van de vorige dag. De rit naar Arlington duurde ongeveer 10 minuten en je stapt praktisch uit bij de poort van de begraafplaats.

De temperatuur was nog goed te doen en er stond een heerlijk windje, waardoor het ook dragelijk was.

Eerste bekende graf is van John F. Kennedy en Jackie en vlak daarbij liggen de broers Kennedy en de vader.

Bovenop de heuvel staat het Arlington Huis. Wat wij niet wisten was dat Arlington vroeger een plantage was. En dat er onderaan een dorp was voor de slaven. Ook weer wat geleerd [e-1f609]. Vanaf het Arlington Huis heb je een mooi uitzicht over Washington (Capitool, Jefferson, Washington en Washington Monument. En als de bomen niet vol bladeren zitten ook het Witte Huis).

Na het Arlington huis zijn wij richting het graf van de onbekende soldaat gegaan, met het daarbij behorende ritueel, de wisseling van de wacht.

We waren precies op tijd, het stond er al vol met mensen, maar we konden het goed meemaken en zien. Wel indrukwekkend om dit te zien. Iedereen die stil is en alle tradities. Nadat de wisseling had plaats gevonden, gingen de meeste mensen weg, maar er volgde nog een ceremonie, het wisselen van de krans met het trompetgeschal. Alle petten gingen af, oud militairen saluten en hand op het hart.

Na afloop was er 1 dame, die voor de balustrade foto’s ging maken, die werd door een van de soldaten dwingend verzocht om weg te gaan. Toen liep ze ook nog eens de verkeerde kant op…. Oeps… iets minder vriendelijk en zee dwingend werd ze verzocht weg te gaan. Als iemand zo tegen je praat, ga je echt wel weg ha ha

We zijn weer teruggelopen naar het metrostation, het was nu toch wel aanzienlijk warmer en vochtiger geworden. Dus nog snel flesje water gehaald. Bij het metrostation zagen wij dat de volgende halte het Pentagon was. Dus op naar het Pentagon.

Daar eenmaal aangekomen viel het wat tegen, groot imposant complex, maar je zag niets en je mag er ook niets ha ha. En het was er stil en verlaten. Er is wel een monument voor 9/11, maar dat was echt een eind lopen, dus daar hebben we maar een foto op afstand van genomen.

We hebben de metro teruggenomen richting het hotel en hebben hier een taxi genomen richting Dulles AirPort, om de auto op te halen. De rit was langer dan wij dachten, zeker 40 minuten. Maar onze taxichauffeur heeft ons nog allemaal dingen verteld over Washington en waar we allemaal langs kwamen.

Wij waren om 15:15 uur bij de autoverhuur en we konden redelijk snel een auto uitzoeken. En de keuze werd een Hyundai Sonota, stoere en snelle bak. De andere auto’s waren wat degelijk ha ha.

Met behulp van de app maps.me dachten we redelijk snel de weg uit Washington te kunnen vinden, maar helaas. De man van Hertz wist ook niet welke kant we op moesten, dat ging lekker. Gelukkig was er een aardige Amerikaan, die ons even uitleg heeft gegeven over de auto ha ha en welke kant we op moesten.

Uiteindelijk waren we snel op de juiste weg richting Harrington. Even weer wennen aan het verkeer en de manier van rijden hier, maar dat ging redelijk snel.

Uiteindelijk waren we rond 18:30 uur in Harrington, waar tot onze grote verbazing een enorme file stond… leek wel of alles en iedereen was uitgelopen voor iets of op de vlucht was ha ha. Harrington zelf stelt niet veel voor, maar er waren ook nog eens wegwerkzaamheden, dus al zigzaggend door het drop heen op zoek naar de B[e-38]B van Nicole en Kenneth.

De B[e-38]B ligt op een mooi plekje aan het einde van de straat, tegen een bos aan. Heerlijk rustig plekje, vooral na de afgelopen nachten.

Kenneth maakte ons wegwijs en vertelde ook wat er aan de hand was, een State Fair van Delaware. Iedereen uit de staat komt hierheen voor feesten, de kermis, live muziek en vuurwerk.

Ook vertelde hij waar wij een hapje konden gaan eten bij Rudy’s, de lokale diner/ eetcafé. Hier was vast wel iets wat wij lusten. Hebben een kaart van wel 15 pagina’s…

Rudy’s hadden we zo gevonden, en inderdaad een heerlijk typische Amerikaanse diner, met een kaart wat leek op een tijdschrift. Helemaal vol met van alles en nog wat, Italiaans tot Turks tot Amerikaans. En dat in dit gehucht[e-1f609].

We zijn maar voor de old time burger gegaan. En smaakte zeer goed, het was veel en groot, maar prima.

Na het eten wilden wij even gaan kijken bij de fair, maar de file stond er nog steeds, dus zijn wij maar teruggegaan naar de B[e-38]B. We waren ook wel toe aan een douche.

Dat bleek de laatste uitdaging van de dag… hoe gaat de douche aan? Geen idee en we weten het nog steeds niet ha ha.., Na allebei wat geprutst te hebben, hebben we ons maar gewassen en lagen op tijd in bed.

Morgen gaan we kijken hoe het is met het ontbijt bij Rudy’s en rijden dan door naar Nordfolk.