Dag 7

Dag 7
Voor dag en dauw zijn wij weer vertrokken uit het 'koude' SF (64 fahrenheit). De bewolking hing dicht op de straten en er blies een koel windje door de stad. We hadden dus geluk gehad met het weer van de vorige 2 dagen. Als het dit weer was geweest op Alcatraz hadden we niets kunnen zien van de omgeving. Nadat de bellboy de auto weer heel uit de garage had gehaald, gingen wij op weg naar Sacremento. Wat waren wij blij dat wij hier niets geboekt hadden, maar gekozen hebben voor Lake Tahoe. We waren binnen 30 minuten uitgekeken in het oude stadsdeel van Sacramento. Het was wel leuk om te zien dat dit deel nog echt in de orginele staat is gebleven van rond 1900. Met een beetje fantasie (en de auto's wegdenkend) waande je jezelf in die tijd. Maar die tijd hadden wij wel gehad en waren snel weer op weg naar Lake Tahoe. We zijn begonnen onderaan het meer en links om het meer heen gereden. Het was erg indrukwekkend. Het is zowel een zomergebied als een wintersportgebied. Wij zagen ons hier al rijden met de sneeuwkettingen om! Mooie bergen om vanaf te skien. Het meer is echt enorm groot, met vanuit elke punt weer een ander uitzicht. Het was adembenemend. Het was ondertussen al 16 uur en we hadden nog geen plaats om te slapen. Elk motel, hotel en cabins waren volgeboekt. We hadden er niet aangedacht dat het een weekend was en dat alle Amerikanen dan ook naar Lake Tahoe gaan! Het eerste hotel dat nog een kamer overhad, vonden wij eigenlijk wat te duur. Dus we namen de gok en gingen nog een stukje verder. Thuis hadden wij Incline Village al opgeschreven, dus daar moest het gaan lukken. Eenmaal bij Incline Village aangekomen zagen wij alleen maar grote en immense huizen langs de weg en geen hotel! Dit werd hem dus ook niet. We besloten om terug te rijden naar King’s Beach, een paar mile terug. De eerste de beste die wij tegen kwamen, Ta-Pel Lodge had nog een kamer over. Deze kamer was ook nog eens $30 goedkoper! Wat een geluk. Jim (de eigenaar en overjaarde Hippie) was erg vriendelijk en behulpzaam. Hij kwam op een gegeven moment met een zelf gekweekte en geplukte roos naar ons toe, om onze kamer op te vrolijken. We konden helaas geen duik nemen in het zwembad, er zat helaas geen water in alleen maar een laagje vieze drek! Dus dan maar even chillen voor de kamer. We kregen toch wel wat honger en zijn gaan eten bij de buren, een Amerikaanse versie van een snackbar. We hebben ons eten meegenomen naar onze kamer en hebben heerlijk buiten genoten van patat met kipcorns. We zaten heerlijk voor de kamer toen Jim weer bij ons kwam buurten en vertelde dat wij even naar de zonsondergang moesten gaan kijken, deze moest adembenemend zijn! Als 2 lamme schapen met de camera’s in de hand en de videocamera om de nek dropen wij af naar het strand. En Jim had gelijk, het was een mooi schouwspel van kleuren! Na vele foto’s te hebben gemaakt en een videofilmpje zijn wij weer terug gelopen naar onze Lodge. Om 21 uur ging bij ons eigenlijk het licht wel uit, dus besloten wij vroeg in ons bedje te stappen. Na ongeveer 15 minuten ging de deur open en daar stond Jim in de deur. Binnen 10 seconden was hij ook weer weg, hij had niet gedacht dat wij al in bed lagen. Willeke is toen het bed uit gestapt en heeft een stoel voor de deur gezet. Je weet maar nooit wat er gebeurd!