Dag 5 Capital Reef

Vroeg uit de veren en ons ritueel weer uitgevoerd. Snel ontbijten en naar Capital Reef. Het dak van de auto naar beneden, Marijke doekie op de kop en Willeke stoer zonder pet (kan het haar goed drogen en dat deed het! Willeke heeft nog nooit zoveel krullen gehad. Het was een heerlijke temperatuur vonden wij, de Amerikanen niet. Zij liepen in spijkerbroek en trui en wij liepen in korte broek met hempje met het dak van de auto open. Het was 23 graden met zonnetje! Heerlijk.

Wij hebben een supermooie rit gemaakt over de Scenic Byway Hway 12, door Dixie Forest, Great Escalante en Capital Reef. We hebben bos, woestijn en bergen gezien. De bergen hadden allerlei verschillende kleuren (rood, bruin, zwart, blauw, roze en wit).

We dachten een klein stukje over de Burr Trail te rijden, maar na 10 km hadden wij het wel gezien. We besloten om dan maar naar het Anazassi State Park bij Boulder te gaan kijken. Nagebouwde indianenhuisjes en overblijfselen van de oorspronkelijke huisjes. Wat een belevenis. Binnen 10 minuten stonden we weer buiten. Toen doorgereden naar Capital Reef.
De 1e indruk was overweldigend, mooie rotsen en bergen (alweer) en we zijn gestopt bij panoramisch overzicht. Binnen 5 min. hadden wij 20 foto's gemaakt. We zijn doorgereden naar het visitors center om een kaartje op te halen en kijken welke trail wij konden gaan lopen. Het was een makkelijke beslissing met een temperatuur van 35 graden.. het werd een makkelijke maar ook een hele mooie. Eerst nog even lunchen anders zouden wij het niet gaan redden. Marijke op de Birckenstock en Willeke op de wandelschoenen klaar voor de strijd.

Eerst moesten we een stukje rijden over de Grog Trail, dwars door de Canyon over een grindpad naar het eindpunt. Om bijna elke meter stilstaan, zodat Willeke op de stoel kon gaan staan om een foto te maken. Veel oeee, aaahhhh en wauw. We hebben de auto geparkeerd en bepakt met water en fototoestel lopend de kloof door. Geweldig!! De foto's zijn echter niet zo mooi als wat het in werkelijkheid is. Je moet het zelf zien om ons te geloven. Na een tocht van een uur kwamen we oververhit weer terug bij de auto. In de schaduw een appeltje gegeten en toen de koele auto weer in op weg naar Moab.

Wat een saaie tocht van 2 uur. De enige lichtpuntjes waren een rookpluim boven de bergen (wat zal het zijn en waar... bosbrand, regen, tornado een fabriek) en de Toppers en onze nationale held Jan Smit.

Aangekomen in Moab op zoek naar het motel, er stond een typische amerikaanse achter de receptie (rechtstreeks uit Golden Girls gestapt). Van haar kregen wij het advies om eerst naar het vistors center te gaan voor informatie over Arches en Canyonlands. In het visitors center dachten ze vast dat wij de hele dag gingen hiken, want we kregen allemaal tips en trucs! Veel water, sportdrank en eten meenemen en antimuggenspul. En dat laatste hadden wij nu net niet in onze EHBO kit. Snel langs de supermarkt, water, gatorade en antimuggenspul ophalen. Bij binnenkomst liep het kwijl ons langs de mond van de heerlijke geuren van brood, gebak en de saladebar. Keuze was snel gemaakt voor het avondeten: Salade. Zoektocht naar muggenspul en een fles wijn. De 1e is gelukt en de 2e onvindbaar. Alleen was er bier te krijgen en daar hadden wij geen zin aan. Heerlijk op ons balkon salade gegeten en foto's gekeken.

Morgen vroeg op om de Arches te gaan bekijken!

(Foto's volgen zsm als wij meer rust hebben om ze te downloaden, zitten nu in bibliotheek en worden weggekeken door de dame achter de balie!)