Dag 13 (Zion National Park)

Dag 13

We waren mooi op tijd (voor de drukte) uit Las Vegas. We hebben in een stuk op de Highway gereden en we mochten zelfs 75 mle per uur... en dat is snel in vergelijking tot onze andere dagen. Het was een stuk saaie snelweg, maar anders kwamen we er ook niet. Om 11:15 uur waren wij al in Springdale en konden gelukkig al inchecken in het hotel. Snel de spullen in de kamer en op naar het park. Hier rijden allemaal gratis bussen en zo worden we dan ook vervoerd naar de ingang. We hadden maar besloten om eerst tot het einde van de busrit te blijven zitten en dan onze weg terug uitstappen indien nodig. Wat waren wij blij dat wij de wandelschoenen deze keer hadden aangetrokken. We hebben een wandeltocht gemaakt van 1.6 mile naar een een of andere tempel. Erg mooi. We hebben de hele vakantie nog geen wild dier gezien en nu kwamen de eekhoorns en herten ons tegemoet. Eenmaal aangekomen bij het einde van de tocht, kon je verder via de rivier "virgin'. Dus wij de schoenen uit en ook met de voeten in het water en een stukje lopen. Maar dat viel wel tegen op blote voeten met glibberige stenen en een stroming. Dus na ongeveer 2.5 meter besloten we maar terug te waden naar de vaste bodem aan de kant. Het was een hele belevenis om overeind te blijven. Een aaridge meneer zag ons ploeteren en strompelen en stak ons de hand toe om weer aan wal te komen. Anders waren wij ongetwijfeld onderuit gegaan.
Na deze tocht waren we wel toe aan wat eten. En gingen we op naar de volgende wandeltocht, de watervallen. We konden uit 3 routes kiezen, dus we dachten we nemen de makkelijke route. Ergens is het helaas misgegaan en kwamen wij op een zeer pittig terrein terecht. Het was een ware expeditie. Stijle hellingen, diepe afgronden en geen reling langs de kant. Halverwegekwamen we ook nog allemaal rotsblokken tegen, die wij al springend moesten nemen om zo naar boven te komen. De eerste belevenis was het ontstaan van een waterpoel. Weer een expeditie, die is vastgelegd op camera als bewijs dat wij deze tocht hebben gedaan. Op een gegeven moment hield het pad zelfs op en moesten wij zelf tussen de rotsen door een weg zien te vinden naar de watervallen. Zwaar buitenadem en bezweet kwamen wij aan bij de watervallen. Het was zeker de moeite waard. We waren net weer een stel Jappanners, want alles werd weer eens vastgelegd. De terugweg ging redelijk makkelijk (alleen maar naar beneden en dan ook nog het makkelijke pad) en het is werkelijk een mooie omgeving hier. Het is echter niet aan te raden voor mensen met zwakke knieen, hartkwalen en zwakke heupen en benauwdheid. We hebben ons zelf even flink op de schouder geklopt en vonden dat wij een ijsje verdiend hadden. Het softijs hier is niet te vergelijken met Nld (hard en geen smaak aan). Weer met de bus naar het hotel en even afkoelen in het zwembad.
Morgen naar Lake Powell en dan weer een ' wandelroute' ooit komt het goed met ons....