Dag 14 Lake Powell, Page

Dag 14

Toen we wakker werden hebben we rustig aangedaan en het enige wat wij roken was brandlucht! Zouden we het dan nu echt gaan zien en meemaken? Bosbranden en afgezette wegen? We hebben een heerlijk ontbijt gehad, met van alles en nog wat (vers fruit, yogurt, net gebakken panecakes en kaneelbroodjes). Dit was het eerste echte en goede ontbijt wat wij hier in Amerika hebben gehad. Hier hebben we dan ook even echt van genoten. We waren wel weer blij dat wij de vorige dag het park in zijn geweest, want het was zeer bewolkt (rookwolken en gewone bewolking). Na onze koffers weer ingepakt te hebben en in de auto gedaan, stonden wij nog met open mond te kijken hoe 2 amerikaanse dames hun SUV aan het inpakken waren. De auto was een keer zo groot als die van ons, en hij zat helemaal tot de nok toe vol met koffers, tassen en beauty cases. Niet te geloven, wat hebben wij dan weinig bij ons. Even snel geld pinnen bij de plaatselijke bank (die maar halve dagen open is en zeer toegankelijk is voor blinden, slechthorenden en bejaarden). Alles was net wat groter aangegeven en met meer harde piepjes dan bij een normale. Je kon zelfs je koptelefoon nog inpluggen als je het niet kon verstaan (bijna onmogelijk, zelfs jij pap kon het horen). We zijn door Zion heengereden naar de andere kant van het park om daar de weg richting Page te vervolgen. We hebben weer wat Scienic Points opgezocht en weer wat mooie kiekjes genomen (zelfs van eikenblaadjes). We hebben nog 2 tunnels onderweg gehad, waar je vooral niet clausterfobisch moest zijn het was er pikkedonker en heel smal. Maar goed dat er een auto voor ons reed. Toen we eenmaal het park uitwaren (nog geen vuur gezien) kregen we een tamelijk saai stuk. Totdat wij een hevel overkwamen en in een totaal ander landschap terechtkwamen. De rotsen hebben hier allerlei roodtinten en door erosie zijn er diverse lagen ontstaan. Op een gegeven moment, dachten we nu moeten we een foto maken, maar toen hield het alweer op. Dus de auto gekeerd en weer terug naar het mooie stukje. Het was hier ongelovelijk warm en benauwd. Dus een paar foto's gemaakt en snel weer in de koele auto en het water. Dichtbij Page, aan het begin van Lake Powell is Lone Rock, dat zag er van ver geweldig mooi uit, dus wij die afslag genomen. Helaas daar was een poortje met een ranger en wij moesten $15 betalen voor een paar foto's. Dat hadden wij er niet voor over, dus we zijn weer gekeerd en naar een Scienic Point gereden. Hier hadden wij een heel mooi overzicht over het meer en de stuwdam. We hadden het hotel zo gevonden, maar konden helaas nog niet inchecken. Dus wij opzoek naar het strand. Wat een tegenvaller!!! Eerst even de bikini's aangetrokken op de parkeerplaats en toen op zoek naar het strand. Na 15 minuten lopen hadden wij een overzicht van het strand (30 meter onder ons) en het was rood zand, smal en geen schaduw! We hadden 2 opties, of hier aan het strand liggen met alle consequenties of naar het zwembad bij het hotel. Unaniem was de keus snel gemaakt, het hotel!!! We hebben snel wat gegeten onder een boom en toen is Willeke de auto gaan halen. Oh ja, de boten hier zijn net zo groot als een woonark. Niet te geloven, daar zijn de boten in Giethoorn en Wannerpeveen niets bij. Alle Amerikanen hebben hier ook een boot en het liefst ook nog 2 kano's op het dak en 2 jetskies achter de boot. Af en toe zie je een boot met daarvoor een auto(tje). Eenmaal in het hotel, konden wij inchecken en hadden wij geluk met onze kamer (mooiste uitzicht). Voor het eerst vonden we het niet erg om bovenin te zitten. De koffers nog in de auto, eerst afkoelen in het zwembad. Het was zo benauwd en warm, zo erg hebben wij nog niet gezweet (zelfs niet in Death Valley). De rest van de middag heerlijk bij het zwembad gezeten en mensen gekeken. De ene tienermoeder na de andere kwam binnen. En bij sommige families straalde het enthousiasme er af! 2 Nederlandse broers waren zo leuk aan het spelen, en ineens sloeg de stemming geheel om. De een liep boos het zwembad uit en bleef achter bosjes staan wachten op broerlief. Achter ons kwam ineens een hele donkere lucht opzetten, en wij hadden de spullen nog in de auto. Als de hazewindhonden de spullen uit de auto gehaald en wachten op een onweersbui. Deze bleef uit, alleen op verre afstand zagen wij bliksems (zelfs een inslag!) en hoorden wij watr gerommel. We hebben nog nooit van ons leven zoveel foto's gemaakt van wolken! Zelfs de zonsondergang moest geloven aan onze toestellen. Erg mooi en rustgevend. Om 21 uur moesten we eigenlijk nog wat eten, dus snel door Mcdrive. Hier hadden ze de echte kipnugguts, dus die maar genomen. Smaakte goed, maar hadden voor een weeshuis aan ketchup meegekregen. Ondanks de regen en onweer koelde het maar langszaam af. Nog even tv kijken en toen ging bij ons het licht uit.