Dag 3: Edmonton - Hinton

Na een goede nacht voor ons beiden, waren we al vroeg wakker. We hebben rustig aan gedaan en rond 9:00 uur zaten wij aan het ontbijt. We hadden de tassen etc al in de auto gedaan, zodat wij alleen de koffers nog maar naar beneden hoefden te sjouwen.

Om 9:30 uur waren we er klaar voor, de eerste rit van de vakantie. Vandaag gaat de rit over 300 km naar Hinton, aan de rand van Jaspers National Park. Oeps het was toch wel wat frisser dan wij dachten. Een graad of 15, maar wij zijn die hards, gewoon t-shirt met korte broek aan. Gelukkig hebben wij (stoel-)verwarming in de auto.

De highway 16 is lang en recht, met verre uitzichten. Niet heel bijzonder, maar wel noodzakelijk kwaad. Een andere weg was er helaas niet. En gelukkig mochten wij 110 km/uur :) In eerste uur hebben wij wat regen gehad. En in de verte zagen wij de dikke buien voorbij trekken.

We moesten eerst op zoek naar een Wallmart, voor drinken, brood, beleg en een koelbox. De eerste Wallmart die wij tegen kwamen was in Edon. De eerste grotere plaats na Edmonton, na ongeveer 1,5 uur rijden. In alle winkels hebben ze de airco zo koud staan, dat wij gewoon met kippenvel rond liepen en als een speer door de winkel zijn gegaan. Alles kunnen vinden, behalve de koelbox. Die komen we vast nog wel ergens anders tegen.

Kort daarop kwamen wij aan in Hinton, wat groter is dan wij hebben gedacht. Eerst maar eens naar het vistors center en wat nodige informatie opgedaan over de omgeving van Hinton en Jasper Nat. Park. We kregen de tip om ook hier wat in de omgeving te gaan bekijken. En vanavond naar de Beaver Board Walk te gaan, leuke avond wandeling naar een beverburcht en beverdam. Na een broodje te hebben gegeten in het parkje achter het visitors center, hebben een plan de campagne gemaakt voor de rest van de middag. Eerst naar het Athabasca Overlook in het William Switzer Provincial Park. Een wandeling van 2 km retour met mooi uitzicht over de vallei, de Rockies richting Alaska en het Burle Lake. En dan vanavond naar de Beaver Board Walk.

Via de Hway 40 (Scenic Route to Alaska) zijn wij na even zoeken naar juiste weg richting het uitzichtspunt, uitgekomen op een zintolweg dwars door het bos en de heuvels heen. Onze knalrode auto was vies rood geworden zeg maar. Uiteindelijk bij het laatste punt (verder ging de weg ook niet) stond het bordje Athabasca Overlook Trail. Flessen met water gevuld, nog even snel plassen in het houten huisje met wc met een gat, en op naar de route.

De wandeling was op zich niet ver, 0,74 km, maar wat een helse tocht zo op de eerste dag. Stijl omhoog. Als je dacht dat er was, om de bocht lag nog een stijler stuk. We zeiden tegen onszelf “alles wat omhoog gaat, moet ook weer naar beneden!” Na een tijdje kwamen wij een stel tegen, met wanhopige blikken in onze ogen vroegen wij hoe ver het nog was. Het antwoord was “Hier de bocht om en dan nog een klein stukje stijl omhoog!”.
Nou dat kleine stukje stijl omhoog leek wel 5 km lang te zijn, kwam geen einde aan. Met kramp in de kuiten, achillespezen op spanning en het zweet druipend van het gezicht kwamen we dan eindelijk aan bij het uitzicht. En ja… het was de moeite waard! Maar eerst even bijkomen :) en toen genieten van het uitzicht.
De weg naar beneden leek inderdaad minder lang, maar de helling naar beneden was bovenaan ook best even pittig. Maar we hadden nu wel oog voor de omgeving! Veel veldbloemen, die nog in bloei staan. Die hebben we de heenweg niet gezien, toen was de focus op de top.

We besloten om nog even door te rijden naar Brule Lake. Een route van 16 km, maar het einde was niet bij het meer. Maar in het dorpje, wat bestond uit een rijtje huizen :) Weer teruggereden en gestopt bij een uitkijkpunt. Met aan de voet van de berg de rivier, in de verte het meer en de bergen. We hoorden een trein aankomen, en wat voor een trein! Er leek geen eind aan te komen. 2 grote locomotieven aan de voorkant, met daarachter wel 100-200 wagons.

Rond 17:30 uur kwamen we aan bij het hotel, waar we werden verwelkomd door een enorm chagrijnige baliemedewerkster. Hier is sleutel en succes. We hebben wel een mooie kamer, met een eigen keuken erin en een eettafel.
Snel drinken in koelkast gezet en toen richting Smitty’s restaurant. Een lekker authentiek wegrestaurant met aankleding van jaren 80 (zoals ze dat alleen hier kunnen). Even een heerlijke echte burger gegeten. We hadden de laatste hap nog niet doorgeslikt en toen vroegen ze al of wij de rekening wilden hebben, Willeke verslikte zich zowat van verbazing :)
Snel afgerekend en op naar de Beaver Board Walk.

Ook deze stond weer super goed aangegeven (NOT), maar we hebben het gevonden. Een mooie avondwandeling langs een meertje en uiteindelijk bij de beverburcht en - dam. Wij kwamen met veel geluid aanlopen, maar zagen dat er mensen stonden te kijken en heel zachtjes en voorzichtig liepen. Dus wij hebben onze passen maar aangepast en vol verwachting liepen wij naar de burcht. Maar helaas wij hebben geen bevers gezien, maar blijkbaar zitten er wel een stuk of 10 bevers in de burcht en komen rond zonsondergang te voorschijn. Helaas hebben wij ze niet gezien en hadden ook geen geduld om nog te blijven (moeten voor donker thuis zijn ha ha).

Morgen gaan we Jaspers Nat. Park in en als we dan s avonds nog puf hebben, misschien nog een keer bij de familie Bever kijken.