Dag 13 & 14: reisdagen Sacre Coeur - Cape Brenton
Blijf op de hoogte en volg Marijke en Willeke
30 Juli 2015 | Canada, Whycocomagh
We hadden geen wachttijden douche!! We konden zo doorlopen!! Iedereen was nog in diepe rust of het was niet uitverkocht. Maar dat maakte ins niet uit, konden wij op ons gemak aankleden en daarna ontbijten.
Rond 9:15 uur zaten we in de auto richting de veerboot, die ons van Les Escoumines naar Trois Pistoles. Onderweg hebben we bij
Bregersson aan het water gezeten, in verte walvissen zien spuiten. Heerlijk zitten in zonnetje aan water met in de verte de walvissen en wat grote vrachtschepen. Om 12:45 uur gaat de boot en er moeten er 45 min. van te voren zijn, dus tegen 11:00 uur weer in de auto gestapt en doorgereden naar veerboot. Goed dat we gereserveerd hebben. Hele boot zat vol. We kwamen nog mensen tegen die ook bij ons in B&B hebben geslapen. Kleine wereld.
Willeke had sjans en kreeg huwelijksaanzoek op basis van mooie blauwe ogen van de regelaar van de veerboot. We waren ruim op tijd, dus hebben nog even een klein rondje gelopen over de pier en zagen in de haven nog een blauwe vinvis. Bij het oprijden van de veerboot, werd Marijke uit auto getrokken mocht niet blijven zitten met parkeren.... Werd zo krap geparkeerd dat je kruipend over auto's en aanhangers eruit. Willeke heeft de auto in de rij gezet en Marijke is een plekje op het dek gaan zoeken, op een bankje beetje uit de wind en aan de zonkant. We hebben er Heerlijk in zo'n gezeten.... Te lekker.... Waren ff vergeten in te smeren.... Zo rood als een kreeft van de boot. Zijn net stel fietsers.... Alleen dan aan de voorkantverband en de achterkant is wit:)
Na 1,5 uur boot, zijn we begonnen aan onze rit van 500 km. Het was pas 14:45 dat wij konden rijden. Dus gas erop en alleen stoppen om te plassen of te tanken.
New Brunswick , het noorden, is niet veel aan, lange rechte wegen en alleen maar bos en nog eens bos. Als afwisseling stond er af en toe een bord langs de weg met een Moose erop, maar daar bleef het ook bij. Zelfs geen auto's alleen maar mega grote vrachtwagens.
Uiteindelijk waren wij rond 20:20 uur bij ons motel en moesten nog wel even eten. De jongen achter balie vertelde dat de keuken van de bar ernaast tot 21:30 open was, dus als we snel waren dan konden we daar nog wate eten. Maar mochten we de auto niet eerst gaan uitpakken. Best raar, was nog maar 20:30 uur. Dus ff sanitaire stop in de kamer en toen snel eten.
De baas van motel, wat ook baas van bar/ pub was kwam al snel aanlopen dat het goed was dat wij nog wat konden eten.
Marijke kijkt op telefoon en ziet dat het inderdaad 21:30 uur is... Mmmmmm DUS zijn we ergens door tijdzone gegaan waar we niets van wiste :).
Dus uiteindelijk om 22:00 uur het eten op en toen zijn we op bed geploft. Heerlijke bedden! Beter dan de afgelopen 3 nachten. Voor het slapen nog even onze verbrande armen en benen ingesmeerd met aftersun.
De volgende ochtend mochten wij van ons zelf rustig aan doen, we moesten extra lang genieten van onze kamer:)
We hebben ff snel ontbeten en zijn toen weer op pad gegaan richting Cape Brenton, een rit van weer 500 km. Maar we konden nu mooi rustig aan doen en zijn langs de kustlijn naar het zuiden en oosten gereden. Een mooie route langs de baai van de rivier met leuke dorpjes. We willen er dood nog niet gevonden worden, want je hebt helemaal niets hier, maar ziet er als toerist wel schattig uit.
Wat ons opviel, wellicht wisten de lokalen dat wij kwamen, maar alle grasvelden voor en rond de huizen waren strak gemaaid! Als het niet was gemaaid dan viel je uit te toom. En wat een grasvelden, voetbalvelden groot voor de huizen en dan wil je niet weten wat er aan de achterkant nog ligt. Wel zien alle huizen er ook super verzorgd uit, wat je van veel andere stukken niet kan zeggen.
Toen we richting Cape Brenton reden, zagen we al aardige donkere wolken boven heuvels hangen. En ja hoor, we rijden langs het bordje en het begint te regenen en te onweren. Zelfs zo erg dat de ruitenwissers het niet aankonden en dat er een wolkbreuk boven onze auto plaats vond.
Na 15 minuten was het weer droog, maar nog wel somber en zagen we iets van de omgeving. Op zich ziet het er mooi uit, maar veel konden we niet zien door de wolken.
We slapen vanacht in het grote dorp Whycocomach :), nog nooit van gehoord, maar het ligt aan de weg naar de Cabot Trail, langs de kust.
De eigenaresse zit erg op de praatstoel, gooi er een kwartje in en je krijgt voor een tientje verhalen:). Op haar advies hebben we gegeten bij Restaurant Vis, waar ze nog de aankleding van de jaren 60/70 binnen hebben, maar hebben wel heerlijk gegeten.
Morgen gaan we de Cabot trail rijden, naar Pleasant Bay. Waar we 2 nachten blijven. Hopen dat het morgen in ieder geval droog is en een graad of 20/22 zoals voorspeld.
Rond 9:15 uur zaten we in de auto richting de veerboot, die ons van Les Escoumines naar Trois Pistoles. Onderweg hebben we bij
Bregersson aan het water gezeten, in verte walvissen zien spuiten. Heerlijk zitten in zonnetje aan water met in de verte de walvissen en wat grote vrachtschepen. Om 12:45 uur gaat de boot en er moeten er 45 min. van te voren zijn, dus tegen 11:00 uur weer in de auto gestapt en doorgereden naar veerboot. Goed dat we gereserveerd hebben. Hele boot zat vol. We kwamen nog mensen tegen die ook bij ons in B&B hebben geslapen. Kleine wereld.
Willeke had sjans en kreeg huwelijksaanzoek op basis van mooie blauwe ogen van de regelaar van de veerboot. We waren ruim op tijd, dus hebben nog even een klein rondje gelopen over de pier en zagen in de haven nog een blauwe vinvis. Bij het oprijden van de veerboot, werd Marijke uit auto getrokken mocht niet blijven zitten met parkeren.... Werd zo krap geparkeerd dat je kruipend over auto's en aanhangers eruit. Willeke heeft de auto in de rij gezet en Marijke is een plekje op het dek gaan zoeken, op een bankje beetje uit de wind en aan de zonkant. We hebben er Heerlijk in zo'n gezeten.... Te lekker.... Waren ff vergeten in te smeren.... Zo rood als een kreeft van de boot. Zijn net stel fietsers.... Alleen dan aan de voorkantverband en de achterkant is wit:)
Na 1,5 uur boot, zijn we begonnen aan onze rit van 500 km. Het was pas 14:45 dat wij konden rijden. Dus gas erop en alleen stoppen om te plassen of te tanken.
New Brunswick , het noorden, is niet veel aan, lange rechte wegen en alleen maar bos en nog eens bos. Als afwisseling stond er af en toe een bord langs de weg met een Moose erop, maar daar bleef het ook bij. Zelfs geen auto's alleen maar mega grote vrachtwagens.
Uiteindelijk waren wij rond 20:20 uur bij ons motel en moesten nog wel even eten. De jongen achter balie vertelde dat de keuken van de bar ernaast tot 21:30 open was, dus als we snel waren dan konden we daar nog wate eten. Maar mochten we de auto niet eerst gaan uitpakken. Best raar, was nog maar 20:30 uur. Dus ff sanitaire stop in de kamer en toen snel eten.
De baas van motel, wat ook baas van bar/ pub was kwam al snel aanlopen dat het goed was dat wij nog wat konden eten.
Marijke kijkt op telefoon en ziet dat het inderdaad 21:30 uur is... Mmmmmm DUS zijn we ergens door tijdzone gegaan waar we niets van wiste :).
Dus uiteindelijk om 22:00 uur het eten op en toen zijn we op bed geploft. Heerlijke bedden! Beter dan de afgelopen 3 nachten. Voor het slapen nog even onze verbrande armen en benen ingesmeerd met aftersun.
De volgende ochtend mochten wij van ons zelf rustig aan doen, we moesten extra lang genieten van onze kamer:)
We hebben ff snel ontbeten en zijn toen weer op pad gegaan richting Cape Brenton, een rit van weer 500 km. Maar we konden nu mooi rustig aan doen en zijn langs de kustlijn naar het zuiden en oosten gereden. Een mooie route langs de baai van de rivier met leuke dorpjes. We willen er dood nog niet gevonden worden, want je hebt helemaal niets hier, maar ziet er als toerist wel schattig uit.
Wat ons opviel, wellicht wisten de lokalen dat wij kwamen, maar alle grasvelden voor en rond de huizen waren strak gemaaid! Als het niet was gemaaid dan viel je uit te toom. En wat een grasvelden, voetbalvelden groot voor de huizen en dan wil je niet weten wat er aan de achterkant nog ligt. Wel zien alle huizen er ook super verzorgd uit, wat je van veel andere stukken niet kan zeggen.
Toen we richting Cape Brenton reden, zagen we al aardige donkere wolken boven heuvels hangen. En ja hoor, we rijden langs het bordje en het begint te regenen en te onweren. Zelfs zo erg dat de ruitenwissers het niet aankonden en dat er een wolkbreuk boven onze auto plaats vond.
Na 15 minuten was het weer droog, maar nog wel somber en zagen we iets van de omgeving. Op zich ziet het er mooi uit, maar veel konden we niet zien door de wolken.
We slapen vanacht in het grote dorp Whycocomach :), nog nooit van gehoord, maar het ligt aan de weg naar de Cabot Trail, langs de kust.
De eigenaresse zit erg op de praatstoel, gooi er een kwartje in en je krijgt voor een tientje verhalen:). Op haar advies hebben we gegeten bij Restaurant Vis, waar ze nog de aankleding van de jaren 60/70 binnen hebben, maar hebben wel heerlijk gegeten.
Morgen gaan we de Cabot trail rijden, naar Pleasant Bay. Waar we 2 nachten blijven. Hopen dat het morgen in ieder geval droog is en een graad of 20/22 zoals voorspeld.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
