Dag 14: Boone Hall Plantation & the beach

Vanochtend hebben we gezorgd dat wij op tijd opstonden, zodat wij niet op het heetst van de dag op de plantage rond hoefden te lopen.
Wil zou even wat ijs gaan halen voor de koelbox, maar het ijs was op. Alle honkalteams hebben enorme koelboxen die gevuld moesten worden. En hielden niets meer voor ons over, behalve 6 ijsblokjes. Daar schoten we dus niet veel mee op.
We hebben ontbeten bij de Starbucks en even een brood gehaald bij de supermarkt. Het was ondertussen al weer klam warm. Maar we gingen voor de plantage.
Sommige dingen staan heel goed aangegeven en andere staan zo aangegeven dat je het bordje pas ziet als je er voorbij bent. We zijn een kei geworden in het keren op de weg, want dat moesten we weer doen. Eenmaal op de juiste weg, hadden wij het zo gevonden. De oprijlaan n(0.5 mile lang) is erg indrukwekkend. Fantastisch om te zien en hebben ook even de auto midden op het pad stil gezet. We hebben een plekje voor de auto gevonden in de schaduw en op naar de plantage. We hebben een korte utleg gekregen van een man over de slaven die hier werkten en woonden. En daarna op een soort van trambusje over de plantage heen. Enorm groot en bijna niet voor te stellen dat de mensen in de 18e eeuw hier op het land aan het zwoegen waren. Geen schaduw of wat op de platage zelf. Op dit moment hebben ze geen katoenplantage meer, maar verbouwen veel fruit en groente.
In de 18e eeuw werkten hier ruim 250 slaven en nu ongeveer 65 mensen, die de toeristen begeleiden en het land bewerken.
Na de rondrit zijn we even langs de stenenhuisjes gegaan waar de huisslaven met hun gezinnen woonden en daarna naar het landhuis. Helaas mochten wij daarbinnen geen foto's maken. Maar het was een mooi huis van binnen met veel pracht en praal.
Nederlanders kom je ook overal tegen :) In de trambus zat een gezin met jonge kinderen met veel poeha en blabla verhalen aan de gids. En in het landhuis een gezin met 2 dochters, en de moeder die alles vertaalde vanuit het engels, zodat de meiden het ook konden begrijpen. Alleen deed ze het zo luid, dat iedereen ervan mee kon genieten.
Na een paar uur op de plantage waren wij doorweekt en oververhit, dus op naar het strand. Het strand was snel gevonden en de weg er naar toe was indrukwekkend, het ene huis nog groter dan de ander en de ene boot nog groter en luxer dan de ander. Hier willen wij ook wel wonen, maar zal wel onbetaalbaar zijn.
We hebben de auto op de algemene parkeerplaats gezet en zijn bepakt naar het strand gelopen. Gelukkig was dat niet zover even een stijger over en je was op het strand. Het was erg druk op het strand, maar we konden onze 2 handdoeken er nog tussen leggen. Eerst even een verfrissende duik in de golven, nou ja verfrissend het zeewater was gewoon warm. En daarna even een broodje gegeten. In totaal zijn wij 2,5 uur op het strand geweesrt, maar we zien er uit alsof we er al een week hebben gelegen. We zijn goed verkleurd en het bruin vliegt er hier op.
We zaten onder het zout en zand, dus hebben ons even afgespoeld in 'ons' zwembad. Heerlijk onze boeken uitgelezen, wat het honkbaltoernooi was blijkbaar nog in volle gang.
We zijn weer naar Sticky Fingers gegaan om te eten en daarna op zoek naar het historische deel van Charleston. We hebben een paar mooie huizen gezien en de boulevard langs de zee.
Morgen gaan we richting Savannah. Niet zo'n lange rit, maar wel helemaal langs de kust en een paar mooie eilandjes.
We hebben geluk dat we nu nog niet in Florida of Key West zitten, anders zouden we kennis maken met Bonnie (Tropische Orkaan, die nu op de kust van Florida afstormd en richting de Golf van Mexico. Ze zijn hier erg bang dat dit extra problemen gaat geven voor het dicht houden van de olielek en de olie die al in de golf ligt).