Dag 18: Haliflex en door naar Bridgewater

We werden vannacht geplaagd door de muggenbeten... Soms jeuken ze niet en dan ineens komt het in alle hevigheid opzetten. Vanochtend hebben we ontbeten in het restaurant bij het motel, ze hebben een hele mooie patio, maar daar mocht je niet zitten. Dus zijn wij bij het raam gaan zitten met uitzicht op de rivier en de hummingbirds.
Tijdens het ontbijt kwam ineens Karate Jane van 80 binnenlopen, knal 3/4 felroze broek aan, met vel bloemetjes shirt cq schort aan met een zweetbad in haar haar... Zuchtend en steunend... Bleek de schoonmaakster te zijn. Iedere 10 minuten kwam ze weer binnen om uit te puffen en de koelte op te zoeken. Het was binnen in het restaurant warmer dan buiten, dus ook wij zweten van de skai-leren bekleding af.
Na het ontbijt zijn wij langs de kust gereden richting Haliflex.
Het was een mooie route met wat kleine dorpjes en na ongeveer 1,5 uur waren wij in Haliflax. Eerst even uitzoeken hoe je in het oude centrum komt want dat stond niet heel goed aangegeven. Uiteindelijk zaten we op de goede weg en hebben de auto in parkeergarage geparkeerd,dicht bij de oude haven van Haliflex.
Wat ons meteen opviel,was dat het oude stadje overschaduwd wordt door hoge nieuwbouw. Waardoor het oude bijna niet meer opvalt.
We hebben een plattegrond gehaald bij bezoekerscentrum en hebben daarna rondgelopen door het oude haventje en oude stuk van Haliflex. Er was vanalles gaande, kermis, kraampjes, straattheater en heel veel eettentjes.
Daarna zij we doorgelopen richting de oude citadel van Haliflex met oude Schotse tradities.
Het was wel even een klimmetje om bij de ingang te komen. We hadden nog CAD 25 en konden daarmee precies de entree betalen.
De citadel is zeker de moeite waard om te bezoeken. Je kan overal rondkijken en er is een heel museum ingericht over de oorlogen waaraan Canada heeft meegedaan. De oude slaapplekken van de soldaten, oude afweerkanonnen op de rond van de citadel en de bunker waar het buskruit lag opgeslagen.
In de bezoekersruimte hebben we nog een gratis wegenkaart van Nova Scotia geregeld, die hadden we nog niet en dat is wel zo handig, als je net als ons allemaal toeristische wegen wilt rijden.
Na 1,5 uur rond te hebben gekeken en de wisseling van de wacht te hebben gezien, zijn wij richting de basseliek gelopen (het is immers zondag